Tarım ve Hayvancılık İle İlgili Yapılan Bazı El Sanatları
 Semer, heybe, at çulu, koşum takımları, kolon, yem torbası, öküz arabası ve öküz arabası tekerleği, yaba, diğren, tırmık, ağaç fıçı imalatı... gibi

 Giyim Kuşam İle İlgili Bazı El Sanatları
 İnce olarak dokunan bezler:
Başörtüsü, yazma, yemeni 
 Kalın ve desenli yollu olan bezler:
Sofra bezi, kerevet, sedir örtüsü ve döşemelik
 Mavi boyalı bez (gök bez):
Erkek pantolonu
 Çite bezi: 
Kadın şalvarı, don ve çekmen don olarak adlandırılan yaygın dokuma ürünleridir.

Alaplı, Gümeli yöresinde yaşamakta olan yayla geleneği nedeniyle el tezgahlarında kolon ve benzeri ürünler dokunmaktadır.

 Günlük Yaşamda Kullanılan El Sanatları ve Mimari
 Ceviz ağacından çeyiz sandığı, evlerde ocakların üstü ve iki yanında yeralan gömme dolap, raf, yaşmak, çırakman, kapı, tavanlardaki ağaç işçiliği, kaşık, hamur teknesi, takunya (nalın), tüfek kundağı, tekne yapımı yöredeki ağaç işçiliği örnekleridir.

BAŞKA BİR KAYNAKTAN ALINAN BİLGİLER

Madencilik, dokumacılık ve ağaç işlemeciliği yöreye özgü iş kollarıdır. MÖ 1200'lü yıllarda bölgeye (Pafloganya) yerleşen Frigler, Sandrakhe olarak bilinen, kırmızı zırnık (kırmızı, turuncu renkli sülfür mineralli, realgar) adlı madeni işleyerek boya, ilaç olarak kullanmışlardır. Kaynaklarda Sandrake olarak geçen Zonguldak deresi, bu adı söz konusu mineralin adından almıştır. Ağaç oyma işçiliğinde de yetkin olan Friglerin dokuma ürünleri, tarihsel metinlere konu olmuştur. Böylesi bir geçmişi olan dokumacılık ağaç işçiliği ilin hemen hemen her köşesinde görülen el sanatı olmasına karşın; tekstil ve konfeksiyonun gelişmesi, insana yönelik dokuma ürünlerini (elpek, pelemet bezi, çözme bez, kepre dokuma); hayvan gücü yerine motorlu taşıtların yaşam içerisinde yer alması, hayvana yönelik ürünlerin (semen, heybe, at çulu, koşum takımları, kolon, yem torbası), dokunmasını olumsuz etkilemiştir.

Kdz.Ereğli'de "elpek", Çaycuma'da "pelemet" diğer yerleşim birimlerinde de "çözme bez" olarak bilinen yerel dokuma "düzen" adıl el tezgahlarında keten ve pamuk ipliği ile dokunurdu. İç giyimde kullanılan bu bez yazın serin kışında vücut ısısını tutmasıyla ünlüdür. Günümüzde yöresel nakışlarla süslenerek, yelek, buluz, çanta ve hediyelik eşya biçiminde değerlendirilmektedir.

İnce olarak dokunan bezler başörtüsü (yazma yemeni), kalın ve deseni yollu olan bezler (alacalı bez), sofra, kerevet (sedir) örtüsü ve döşemelik, mavi boyalı (gök bez) bez, erkek pantolonu; çite bezi de kadın şalvarı (dizlik) olarak kullanılan yaygın dokuma ürünleridir.

Kız çeyizi, yağlık, kuşak, peşkir gibi dokumalarda görülen Zonguldak yöresi nakışların (18. Ve 19. Yüzyıl), nakış bezi (ham ipek, keten), nakış türü (Tür işi, hesap işi), nakış tekniği (Muşûbak, düz ve verev iğne, pesent, güzeme, kesme ajur, tel kırma altın simle yapılan balık sırtı verev) kullanılan renk, boya (kök boya, kadın saçı) ve motif yönünden üstün özellikler taşır.

Zonguldak, Bartın, Karabük (Safranbolu, Eflani, Ulus) illeri yöresinin karakteristik bir nakış tekniği olan "tel kırma" işi günümüzde de sürdürülmektedir. Herhangi bir bez üzerine "kırma teli:" adı verilen malzeme ve özel aletle işlenir. Başörtüsü ve kadın üst dış giyiminde süsleme olarak kullanılır.

Alaplı Gümeli yöresinde yaşamakta olan yayla geleneği nedeniyle el tezgahlarında kolon ve benzeri ürünler dokunmaktadır.

Ayrıca ceviz ağacından çeyiz sandığı, evlerde ocakların üstü ve iki yanında yer alan gömme dolap raf (gözgöre-gözgöre), kapı, tavanlardaki ağaç işçiliği, kaşık, hamur teknesi, takunya (nalın), üretimde kullanıldığı araçlar ve Kdz. Ereğili, Alaplı'da tekne (sandal yapımı yöredeki ağaç işçiliği örnekleridir.

Türkiye Taşkömürü Kurumu Genel Müdürlüğü (TTK) atölyelerinde madenci heykeli ve rölyefi, madenci feneri, masa üstü isimlik, maket kömür vagonu gibi üretim kültürünü yansıtan hediyelik eşyalar, gemi modelistlerinin maket gemileri yörenin el sanatları ürünlerindendir.

Bastonculuk, Mısır'da İngilizlere esir düşen Devrekli marangoz ustası Ali Ziya Efendi, İngilizlerden öğrendiği bastonu Devrek'te yapmaya başlar. Aziz Salman Usta, Münteka Çelebi Usta ve diğer ustaların gayretleriyle gelişen bastonculuk Devrek'le özdeş olur.

Klasik Devrek Bastonu, el sanatı ürünüdür. Gövdesi kızılcık, sapı ceviz ağacı olup, gövdesinde başları sap kısmına doğru dolanmış iki yılan motifi bulunur. Günümüzde değişik biçim ve malzemeden yapılmış, saplar ve gövdesinde boya, gümüş, sedef, bakır işlemeli motifler bulunan bastonlar yapılmaktadır.